Inscenizacja wielkiego poematu Dantego Alighieri - wybitnego włoskiego poety jest ogromnym wyzwaniem dramaturgicznym i teatralnym. Jednak Jarosław Mikołajewski – autor przedstawienia z powodzeniem wtajemniczył widzów w sekrety świata i zaświatów dzięki oryginalnej, dość oszczędnej scenografii. Piekło na scenie symbolizuje spalony las, Czyściec – topniejące lodowce, zaś Niebo - zielone sadzonki krzewów i traw.
Niezwykle ważną rolę odgrywa w tym spektaklu muzyka skomponowana przez Grzegorza Turnaua. Złowrogie krzyki i przeraźliwe odgłosy udręczonych dusz doskonale oddawały grozę Piekła; przestrzeń Czyśćca oraz ulotny i metafizyczny Raj zostały zobrazowane dużo spokojniejszymi – przyjemnymi dla ucha dźwiękami.
Alegoryczna wędrówka Dantego przez Piekło, Czyściec i Niebo służy nie tylko refleksji nad ludzkimi słabościami, występkami, naturą grzechu, ale jest też podróżą w głąb siebie. Zabłąkany „w ciemnym lesie” bohater próbuje się zmienić, odnaleźć „szlak nieomylnej drogi” z pomocą swego mistrza Wergiliusza oraz ukochanej Beatrycze. Spotkanie z cierpiącymi duszami - przebiegłego i zdradliwego Ulissesa, niewiernej Franczeski czy płaczącego Lucyfera a także wizja Boga, której doświadczył w Empireum, uwolniły duszę Dantego z grzechu, uczyniły ją doskonałą. Miłość do kobiety oraz chrześcijańska pokora okazały się ozdrowieńczą siłą dla bohatera.